Een vriendelijke reus is niet meer

Verbinder, grootdromer, regelaar, ritselaar. Met een theaterhart zo groot dat hij het op zijn rug leek te dragen. Sjokkend door theaterlandschappen, overal ter wereld. Onvermoeibaar speurend naar almaar nieuwe mogelijkheden tot samenwerking en synergie. Sporen en bouwwerken nalatend, die net als de Chinese Muur vanaf de maan met het blote oog zichtbaar zijn. Als je net zo goed kijkt, zoals hij dat deed. Maar plots stopt dat allemaal. De radicale relativering van een beminnelijke gentleman in de podiumkunsten en een geliefd docent en sterkhouder van Toneelacademie Maastricht ook.

Een hardnekkige anekdote over zijn theaterbezoeken: Arthur die steevast in slaap zou vallen om pas weer te ontwaken bij het applaus. Desgevraagd verklaarde hij zich nader: Beschouw mijn tijdelijke afwezigheid als een teken van vertrouwen in de acteurs en het gebodene.
En dan die twinkeling en die brede schaterlach.

Rust zacht vriendelijke theaterreus.